Internetowy Koci Świat dla Kociar i Kociarzy! Miauuu :)

Monthly Archives: Marzec 2019

Rude futro kocie ma znaczenie?

Istnieje wiele mitów dotyczących rudego odcienia futra kotów – czy rudy kolor futra ma jakikolwiek wpływ na charakter kota?

Rude futro

Kocie rude futro – z całą pewnością można powiedzieć, że wzbudza skrajne emocje. Jedni uważają, że to najinteligentniejsze koty, drudzy sądzą, że są złośliwe. Obie grupy łączy jednak jeden wątek, chodzi oczywiście o piękność rudego futra. Skąd wzięło się przekonanie, iż rude są wredne? Być może ze stereotypu, który mówi, że co rude, to fałszywe. Dowodów naukowych przedstawiających faktyczny wpływ koloru futra na zachowanie drapieżnego zwierzęcia nie ma. Poza tym trudno, aby jakikolwiek kot był złośliwy – kocie ,myślenie” nie jest rozwinięte do tego stopnia, który umożliwiałby im zachowywanie się w ten sposób.

Kolor futra a geny

Rudzielce są pożądane – nie jest ich wiele, choć mowa tu o całkowicie „czystej” barwie rudego futra. Takie okazy należą do rzadkości. Kolor umaszczenia zależy w dużym stopniu od genów. Kotki mają dwa chromosomy X, a koty jeden chromosom X i jeden Y. Gen odpowiedzialny za rude futro znajduje się w jednym z chromosomów X, natomiast chromosom Y w żadnym stopniu nie decyduje o umaszczeniu kota. Jak podają źródła, znacznie więcej jest kocurów o rudym umaszczeniu aniżeli kotek. Wyróżniamy trzynaście podstawowych kolorów kociego futra. Tych rudych ssaków jest niemało, pod warunkiem, że weźmiemy pod rozwagę to, że nie są one jednolite, lecz ich barwa to zbiorowa kombinacja.

Rude futro = krótsze wąsy?

Niektórzy uważają, że koty rude są bardziej podatne na choroby i inaczej reagują na leki. Mówi się również, iż rudzielce mają krótsze wąsy niż pozostałe Felis Catus. Żadne z wspomnianych twierdzeń nie znajduje potwierdzenia w rzeczywistości. Koty, bez względu na swój kolor, są indywidualistami pod względem zarówno wyglądu – w tym wyglądu futra – jak i charakteru. Na zakończenie warto wymienić kilka ras kotów, u których rudy kolor występuje, bez względu na podstawową barwę umaszczenia. Wśród nich możemy wymienić między innymi: kota syjamskiego, kota tajskiego, sfinksa, kota europejskiego, kota perskiego, kota brytyjskiego długowłosego oraz krótkowłosego, kota norweskiego leśnego. Istnieją rasy, u których ruda barwa futra nie występuje…

Kot – jego prawdziwa historia

Kot to zwierzę, które fascynowało ludzi od zarania dziejów.

Spora część współczesnej ludzkości nie wyobraża sobie życia bez któregoś z tych czworonogów. Felis catus, bo tak brzmi łacińska nazwa tego zwierzęcia, nie zawsze miał po drodze z człowiekiem. Zanim jednak do tego dojdziemy, wyjdźmy od podstawowych faktów. Powszechnie się uważa, że koty zostały udomowione około 4000-3700 lat temu, a od tego momentu stały się bohaterami różnych utworów – między innymi mitów i baśni. Warto jednak zwrócić uwagę, iż istnieją dowody na to, iż domestykacja tego zwierzęcia odbywała się wcześniej – najstarszy przykład pochodzi z Cypru – grób mężczyzny z kotem z około 7500 roku przed naszą erą. Obecnie uważa się, że pochodzi od kota nubijskiego, przy czym na Starym Kontynencie, czyli Europie, krzyżował się ze żbikiem.

Kot

Kot świętym…

Około 2000 roku przed naszą erą te drapieżne ssaki były już pospolicie hodowane w starożytnym Egipcie. Uznawano je tam za zwierzęta święte, ich zwłoki mumifikowano. Były utożsamiane z boginią miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska – Bastet. Innym ludem, który utożsamiał koty z wierzeniami, byli Germanie – kojarzyli go z boginią płodności Freją. Jej rydwan zaprzężony był właśnie w koty. Następnie człowiek zaczął wykorzystywać te zwierzęta do wytępiania szkodników, takich jak gryzonie.

Kot niczym demon…

Czas tak zwanych wieków średnich nie był dla tych małych czworonogów najlepszy. W chrześcijańskiej Europie kot był traktowany z dużą wrogością. Łączone je z czarownicami, jako uznawane je jedne z istot pomagających im w magii, należały do chowańców. Do dnia dzisiejszego pozostał ślad tego podejścia – obecnie wciąż istnieje przesąd twierdzący, że zobaczenie czarnego kota przynosi pecha. Nie inaczej było w niektórych azjatyckich państwach – przykładowo w Japonii koty uznawano je wcielenie demonów.

Kot przyjacielem…

Z goła odmiennie traktowano te ssaki w kulturze muzułmańskiej – bez porównania lepiej. Najważniejszy prorok islamu – Mahomet, sam posiadał mruczącgo, czworonożnego przyjaciela o imieniu Muezza. Także w świątyniach buddyjskich hodowano koty – jako przykład podaje się Birmę. 

Tak w dużym skrócie przedstawia się historia uroczych futrzaków. Jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej, polecam lekturę książki „Historia kotów” autorstwa Swan Madeline.

O cechach, anatomii, zachowaniach, rasach i innych kwestiach dotyczących kotów poczytacie kochane Kociary i kochani Kociarze w następnych moich Kocich wpisach.

Miauuu :)