Kot to zwierzę, które fascynowało ludzi od zarania dziejów.

Spora część współczesnej ludzkości nie wyobraża sobie życia bez któregoś z tych czworonogów. Felis catus, bo tak brzmi łacińska nazwa tego zwierzęcia, nie zawsze miał po drodze z człowiekiem. Zanim jednak do tego dojdziemy, wyjdźmy od podstawowych faktów. Powszechnie się uważa, że koty zostały udomowione około 4000-3700 lat temu, a od tego momentu stały się bohaterami różnych utworów – między innymi mitów i baśni. Warto jednak zwrócić uwagę, iż istnieją dowody na to, iż domestykacja tego zwierzęcia odbywała się wcześniej – najstarszy przykład pochodzi z Cypru – grób mężczyzny z kotem z około 7500 roku przed naszą erą. Obecnie uważa się, że pochodzi od kota nubijskiego, przy czym na Starym Kontynencie, czyli Europie, krzyżował się ze żbikiem.

Kot świętym…

Około 2000 roku przed naszą erą te drapieżne ssaki były już pospolicie hodowane w starożytnym Egipcie. Uznawano je tam za zwierzęta święte, ich zwłoki mumifikowano. Były utożsamiane z boginią miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska – Bastet. Innym ludem, który utożsamiał koty z wierzeniami, byli Germanie – kojarzyli go z boginią płodności Freją. Jej rydwan zaprzężony był właśnie w koty. Następnie człowiek zaczął wykorzystywać te zwierzęta do wytępiania szkodników, takich jak gryzonie.

Kot niczym demon…

Czas tak zwanych wieków średnich nie był dla tych małych czworonogów najlepszy. W chrześcijańskiej Europie kot był traktowany z dużą wrogością. Łączone je z czarownicami, jako uznawane je jedne z istot pomagających im w magii, należały do chowańców. Do dnia dzisiejszego pozostał ślad tego podejścia – obecnie wciąż istnieje przesąd twierdzący, że zobaczenie czarnego kota przynosi pecha. Nie inaczej było w niektórych azjatyckich państwach – przykładowo w Japonii koty uznawano je wcielenie demonów.

Kot przyjacielem…

Z goła odmiennie traktowano te ssaki w kulturze muzułmańskiej – bez porównania lepiej. Najważniejszy prorok islamu – Mahomet, sam posiadał mruczącgo, czworonożnego przyjaciela o imieniu Muezza. Także w świątyniach buddyjskich hodowano koty – jako przykład podaje się Birmę. 

Tak w dużym skrócie przedstawia się historia uroczych futrzaków. Jeśli chciałbyś dowiedzieć się więcej, polecam lekturę książki „Historia kotów” autorstwa Swan Madeline.

O cechach, anatomii, zachowaniach, rasach i innych kwestiach dotyczących kotów poczytacie kochane Kociary i kochani Kociarze w następnych moich Kocich wpisach.

Miauuu